Sportschool Fiasco en een hete huid!
Sportschool fiasco en het hebben van een hete huid!
Soms heb je van die dagen dat je alles doet om te ontsnappen aan een te koude huid. Op dat soort dagen lijk ik te denken dat ik alle uitdaging maar beter op één grote, wanordelijke hoop kan gooien om zo oververmoeid te raken als mogelijk. Vandaag was zo’n dag. Het is me gelukt. Hoera! Mijn eerste plan: familie bezoeken. En hun ADHD hond uitlaten. Agapi, mijn hond, daar kun je altijd op bouwen. Ze put iedere hond of ieder wezen uit dat ze kan vinden omdat ze niets zo leuk vindt als wegrennen. En ze is al anderhalf jaar de snelste van allemaal. De ADHD hond doet zijn uiterste grommende best, maar het mag niet baten. Agapi rent graag weg, met en van alles. Leerzaam eigenlijk, vind ik. Zou ik ook eens moeten doen! Ze rent weg als ze het dolleuk vindt, in de hoop dat ze gezellig achterna gezeten wordt. En ze rent ook weg als ze het niet leuk vindt, in de volle overtuiging dat ze toch sneller is dan welk log geweld dan ook. En gelijk heeft ze. Maar ik dwaal een beetje af.
Dus wij, wegrennende Agapi, vrolijke Pippa en ADHD hond lekker het halve bos doorkruisen. Waarom weet ik niet goed meer (waarom direct het halve bos?) Maar dat ging goed. Op de een of andere manier bedacht ik na een heel lange wandeling EN familiebezoek om ook nog eens naar de sportschool te FIETSEN! Met reggaeton muziek in mijn oren (volstrekt onverantwoord in het 17.00 o’clock vrijdagmiddag verkeer, maar je moet toch ergens je inspiratie vandaan halen). Ik kom binnen, kleed mij volledig uit (ja, ik doe niet vaak iets half), al die trappen opgewandeld (wat ik een hele klus vind), heb ik mijn sporttas natuurlijk in mijn fietstas laten zitten. Dus ik kleed mij weer aan maar dan zonder indianenlaarsjes, krijg ik te horen dat ik niet op blote voeten mag lopen. Ik ga lekker toch (wie doet mij wat? Die Europese bokskampioen toch zekers niet die achter de balie streng staat te wezen?) en haal mijn sporttas. Daarin zitten, jawel: een doorzichtig t shirt (waarvan ik niet wist dat je er dwars doorheen kunt kijken, niet om sexy te zijn), een stel sokken met grote gaten, en een legging die exact bij het kruis een gigantisch gat heeft zitten.
Oké, ik heb al een tijdje niet gesport, denk ik bij mijzelf. Op dansen ben ik nu eenmaal altijd beter voorbereid. En vlak voordat ik wegreed vandaag werd ik ongesteld. Ook nog zoiets. Dus ik ga al trekkend aan mijn t shirt om mijn legging te bedekken rennen op de loopband omdat ik dat goed vind, ergens voor. Waarvoor weet ik even niet meer. Ik ben al na een halve minuut compleet uitgeput, mijn scheenbenen doen zeer en mijn tenen ook (rare combinatie van pijn, denk ik nog, lichtelijk geamuseerd). Ik druk abrupt op de knop stop en flikker bijna door het apparaat EN het raam. Ik dacht dat dat ding dan wel langzaam afbouwt of zoiets maar niets van dat al, abrupt staat ie stil. Ik loop vol goeie moed naar het roeiapparaat, vast van plan me zo nuttig mogelijk te maken vandaag. Ja, mijn papa spookt er nog altijd lustig op los in mijn spieren en geest. Ik trek drie of vier keer zeer ongemotiveerd aan dat ding als ik me bedenk: waar heb ik eigenlijk echt zin in? Ik weet het, die vraag had ik mezelf vanochtend moeten stellen, maar ik vergeet nogal eens wat. ‘Ik heb zin om te stoppen met sporten’ is daarop het duidelijke, kant en klare antwoord. Dus ik stop. Ik heb twee keer op en neer gelopen en me twee keer verkleed en de halve stad doorgefietst om 5 minuten te sporten. Hoera!
Wel ben ik altijd te vinden voor iets waar je een hete huid van krijgt. Dat vind ik het naarste aan Holland en hier wonen: je loopt altijd met een onderkoelde huid rond als het ware. Zelfs als het volgens de normen ‘lekker aangenaam weer’ is. Ik voel me altijd net een kouwe vis met zo’n raar koude huid, die te lang onder water is gebleven. In Lesbos liep ik drie maanden lang met een snikhete huid rond. Je kon er een eitje op bakken, zo heet. Daar houd ik van. Ik ben een warmbloedig mens, ik kan het niet helpen. Het maakt me niet veel uit of iemand kort, klein, dik, dun, kaal of groot is maar als die persoon een hete huid heeft, dan wil alles in mij zich ertegenaan vleien. Zo is dat nu eenmaal. Ik houd van alles wat mij een hete huid geeft: dansen, warm water, sauna, zonnen en seksen. Van sporten krijg je het bloedheet maar je huid blijft koud. Dus nu weet ik zeker dat dat gewoon niet goed kan zijn. Misschien een andere keer als ik ineens zweer bij sporten (dat doe ik heus ook wel eens, maar vandaag even niet).
Ik duik de sauna in en dan eindelijk, RUST, HITTE en STILTE. Alle drie tegelijk, drie in één. Een heilige drie eenheid. Geen pratende, zwetende, alwetende, gedeprimeerde of flirtende mensen. Gewoon helemaal uitgestorven, dat ding. Heerlijk! Ik blijf maar zuchten en aan mijn hete huid voelen. Dat voelt zo goed. En het leuke van een fiasco is altijd dat ik er direct een goed verhaal in zie. In iedere ontmoeting zie ik een kunstwerk. In iedere emotie een dans. In ieder sportschoolfiasco een kans.
En nu even uitrusten. Want wat ik vergeten was te vermelden mocht je dat ongelofelijk interessant vinden om te weten, ging ik vandaag (op vrijdag!!!) ook nog naar de supermarkt, helemaal alleen, zonder kind. Ik doe dat nooit zonder kind (Fakteh of Roos), want ik kom dan met heel rare dingen thuis. Ik kan dat gewoon niet zo goed. Maar ook dat wilde ik er nog even in proppen vandaag. Gelukkig hoef ik mezelf en mijn overleden papa maar eens in de zoveel tijd te bewijzen dat ik heel nuttig bezig ben geweest. Daarna ga ik gewoon weer verder met lekker leven en genieten (met chips en wijn, dat heb ik wel verdiend vind ik). Straks verlies ik nog calorieën, dat kan natuurlijk niet als je er rond uit wilt blijven zien. Dat is mijn persoonlijke ode aan de (ronde) wereldvrede.
Fijn weekend lieve schatten! Vier je fiasco’s uitbundig en vergeet jezelf niet te vragen: waar heb ik nu eigenlijk echt zin in?
