Achter de schermen: mijn eerste grote Burlesque optreden!
Ik bracht dit jaar een ode aan mijzelf, aan alle delen van mijzelf. Iedere internationale vrouwendag breng ik een ode aan alle vrouwen of aan een paar specifieke vrouwen die ik ken of die ik mateloos bewonder. Dit keer werd het een ode aan de vrouw die mij het leven gered heeft: ikzelf. Pippa. Pippa Pinuppins is meer dan een artiestennaam, meer dan een vrolijk, theatraal personage. Zij is mijn ware zelf zoals ze dat in het Boeddhisme noemen, mijn ware gezicht. Zij is een combinatie van zout, zuur en zoet. Een combinatie van de vrijheidsstrijdster Piraat en de gewonde patiënt maar ook de dappere prinses die alles overheeft voor liefde, verbinding, intens samenzijn en passie, die ik Pierewiet noem. Al werd ze dan een beetje kierewiet. In al mijn dagboeken van vroeger (een paar honderd) komt het er kort gezegd op neer dat ik vrij wil zijn en dat ik me allemachtig graag wil verbinden, helemaal met haar en huid en hart en ziel. Piraat is de carrièrevrouw, de wereldvrouw, de reizigster, de zigeunerziel, de vrijheidsstrijdster, degene die zegt waar het op staat. Zij is wild, ongebonden en vrij. Onafhankelijk in haar ziens- en denkwijze en onafhankelijk van geest en lijf. Pierewiet is heel anders, zij verbindt zich tot in haar tenen met emoties, gevoelens, verlangens, geliefden, lijfelijkheid, vriendschap, intensiteit. Zij gelooft in magie en wonderbaarlijke werelden. Zij wil wakker gekust worden en trouwen en voor altijd mama zijn. Piraat niet. Zij heeft eigenlijk niemand nodig, alleen veel ruimte, veel natuur en heel veel wereld. Zij durft alles behalve dat wat het hart aangaat. Alleen Pierewiet durft dat, vrijen tot je scheel ziet, verbinden tot er niets van je over is en kwetsbaar zijn tot op het bot en tot in de kern van de wond.
Eerst liep Piraat in mijn leven op de kliffen. Door een chronische en neurologische ziekte werd ze volkomen, letterlijk en figuurlijk lamgelegd. Ze eindigde in een rolstoel. Het was alsof Piraat stierf in mijn leven: de wereldvrouw had geen poot meer om op te staan. Toen ik bijna doodging aan deze uitzichtloze situatie, verlammende ziekte en een gebroken liefde van mijn leven, leek het alsof Pierewiet (de patiënt) stierf en stond er een derde persoon in mij op, zou je kunnen zeggen: niet de overlever, niet de gewonde, maar de gezonde. Haar naam was Pippa Pinuppins. Zij redde mij van een tergend lot en veranderde volkomen mijn levensplot. Zij staat nu aan het stuur van mijn leven en gaat het podium weer op. Op 9 maart bracht ik een ode aan haar en stond ik voor het eerst in zeven jaar weer op het podium met twee dans acts op hoge hakken, midden in Amsterdam. En ik stond voor het eerst van mijn leven op een podium te dansen waarbij ik dierbaren had uitgenodigd. Zij verbindt niet alleen zout, zuur en zoet en Pippi Langkous, Mary Poppins en een jaren vijftig pin-up in mij maar ze verbindt vooral Piraat en Pierewiet en voegt er een derde verbindende en gezonde factor aan toe: zichzelf. Ze durft vrij te zijn en zich te verbinden. Ze durft volkomen voor de liefde van haar hart te kiezen en voor intensiteit en passie en kan toch ook rustig en sereen in het water dobberen, helemaal by herself. Ze heeft mij doen opstaan uit de dood en ze heeft mijn leven veranderd. Er worden al dansend en al burlesquend een hoop odes gedaan maar op 9 maart, sorry publiek, danste ik voor al die delen in mij die het overleefd hebben en nog steeds liefhebben, vrij zijn en verlangen. Want eerlijk gezegd: dat is een Godswonder! Ik danste hen weer tot leven in de schijnwerpers op het podium, ik bracht ze samen in één en dezelfde dans en ik bracht een ode aan mijn eigen ware zelf die dit alles mogelijk heeft gemaakt. En ook toen hier en daar de passen mislukten of ik zakte toch nog weer door mijn benen, dan doet dat er niet toe. Ik ga voor totale integratie en ook mijn intense verlangen naar verbinding hoort daarbij. Ja, welkom: ‘je bent niet makkelijk om mee te leven maar wel mooi’, zoals mijn papa altijd zei. Piraat is niet gestorven in de ziekte en Pierewiet is niet gestorven in het beter worden, zoals ik eerst even dacht. Ze leven in mij en samen gaan we de toekomst tegemoet.
Tijdens al het oefenen van deze twee acts gebeurde er gigantisch veel achter de schermen. Soms zijn workshops magische reizen zoals ik gezien heb bij de witte tent bijeenkomsten en soms zijn optredens heilige integratie of inwijdingsmomenten. Er moest ontzettend veel getraind worden, precies in een tijd dat mijn tango leraren mij vroegen op hun huis en kat te passen. Een groot, broccante huis met een eigen danszaal. Het ademde een en al Burlesque uit. Tegelijkertijd ging ik mijn papa meer missen dan ooit en besefte ik dat dit de integratie van Piraat was. Ik maakte een piratenhoed met heel veel herinneringen aan mijn oudste, gestorven broer en aan mijn gestorven papa die ik toch echt als de opperhoofden van de piratenbende zie. Ik voelde hem overal om mij heen en huilde tranen met tuiten door het conditie opbouwen en oefenen in de danszaal heen. Ook stond mij nog een extra verrassing op te wachten. Ik liep de eerste dag dat ik bij dit huis met danszaal aankwam, de velden in en zag daar een pittoresk hoekje met banken en tafeltje in de zonneschijn. Ik keek op en het heette ‘Pierewiets hoekje’. Ik zal je eerlijk bekennen dat ik me rot schrok want Pierewiet was niet alleen de minnares en de patiënt maar ook degene die tot drie keer toe serieus dood wilde en dat ook probeerde. Ik dacht: Oh God, krijg ik haar nu weer op bezoek? En ja, ik kreeg haar op bezoek. Mijn gebroken hart, ondanks alle healing sessies, kwam opnieuw aan het licht en tijdens Valentijnsdag heb ik de hele dag erbarmelijk gehuild in de armen van mijn goeie vriend en gezegd: ik mis hem nog steeds, ik houd nog steeds van hem, ik wil hem nog steeds. Een waarheid die ik al heel lang niet meer aan mezelf, het papier of anderen toegaf want iedereen wilde wel eens een ander liedje horen, naar mijn inzicht (invulling). Ik heb haar wekenlang de tijd gegeven te huilen, te verlangen en haar stempel tegelijk te drukken op de choreografie en de dans die ik aan het maken was. Het bleek dat ze heel veel talent had voor theater en dans. Op 9 maart ging ik het podium op als Piraat, transformeerde ik naar Pierewiet en eindigde ik de act als Pippa. Die drie delen in mij die als een smeltkroes samen willen komen en leven en alledrie intensiteit en passie leven. Ik voelde ze meer dan ooit tevoren maar nu in hun ware kern en kracht. Het aparte is dat ik al dansend een heleboel te weten kwam over deze innerlijke personages dat ik nooit eerder geweten had maar ook dat ik ze eerst heb geëerd met alle drie een eigen boek, toen mijn kunstwerken aan hen weidde, en toen ze nog eens letterlijke belichaamde op het podium en in de spotlights. Als ik ze nou nog niet geëerd en bekrachtigd heb, weet ik het ook niet meer. Het is tijd voor integratie en geluk, het is tijd voor het geluk van Pippa met de spirit van Piraat en het intense hartverlangen van Pierewiet. Zij brachten een ode aan Pippa die hen beide in balans en tot nieuw leven had gebracht.
Een ode aan Pippa Pinuppins, die de gewonde en de overlever een plekje gaf en er de gezonde toverfee aan toevoegde: zichzelf. Uit de rolstoel, weg van de verlamming, de infusen, de knalroze gespoten rollator, de uitgevallen haren en stokken, de zorgtaxi’s, de pillen en de huishoudelijke hulp, zo huppakee, het podium op: DANSEND en ZINGEND. Ik ga ervoor. Mijn persoonlijke vrouwendag was dit jaar op 9 maart omdat ik toen voor het eerst in een hele reeks optredens door het land aankomende maanden, opnieuw na zeven jaren stilstand het podium weer durfde op te gaan. Met trillende benen en bevend hart, maar daar ging ik: een nieuwe START! Toen ik zo letterlijk en figuurlijk aan de grond zat, jarenlang, durfde ik enkel te dromen ooit weer zonder verslappingen en vreselijke pijnen te lopen. Nooit durfde ik te dromen weer het podium op te gaan. En daarom is het niet meer dan logisch dat ik een ode bracht aan mijzelf, dat deel in mij dat weer heelhuids en met vuur en vlam is opgestaan! Maar ook zij die door de hel en het vuur zijn gegaan, Piraat en Pierewiet zoals ik ze noem. Met ons drie, een heilige drie eenheid voortaan! Ruim baan, hier kom ik aan, met nog een heleboel optredens te gaan.
‘Pippa, ik hou, ik hou, ik hou van jou.
Jouw vuur verdrijft iedere kou
Jij bent de tofste, helemaal wauw.
Jij bent de magische strik.
Jij bent de sensuele lik.
Jij bent de ultieme innerlijke liefdeskick.
Jij ben vuur en vlam, donder en fik.
Jij windt er geen doekjes omheen.
De verlegenheid verdween
Jij danst overal dwars doorheen
En maakt levend ieder hart van steen.
Jij bent onschuldig en verheven,
Maar staat vooral voor volop en uitbundig leven.
Pippa, in mij ben je veilig, blij en vrij.
Ze staan voor jou in de rij.
Blij, blij, blij bij mij!
