Demonstratief Dun

Nu de zomer bijna voorbij is en de herfst begint, kan ik er net zo goed even een artikel over schrijven! Wat moet ik anders doen? Steeds maar schuilen voor de regen? Er zijn in deze wereld een heleboel prachtig mooie dikke en prachtig mooie dunne mensen. Mensen die van nature dun zijn, of dun omdat ze dat toevallig mooier, fijner, leuker, lichter, Joost mag weten wat-er vinden. Niks mis mee. Ik discrimineer niet, geen dikke en geen dunne mensen. Maar je hebt mensen die Demonstratief Dun zijn. Het gaat de hele dag over gewicht, ze vinden dat anderen ook dun moeten zijn omdat dat beter, mooier, gezonder (!) of wat dan ook-er is, maar ze zijn gewoon demonstratief dun. Soms vinden ze zichzelf zelfs mooier of beter dan (dikkere) anderen, alleen maar omdat ze een maatje minder hebben. Sorry, maar zo makkelijk kom je er echt niet mee weg. Je hebt hele opgeblazen dunne mensen hoor, die hebben zo'n gigantisch dik en vet 'dun ego' dat ik ze heel zwaar gezelschap vind. Dat vind ik persoonlijk heel vervelende mensen, niet omdat ik daar zelf last van heb of het op mezelf betrek (somehow mis ik een bepaald vrouwelijk gen in mijn systeem dat heet 'Gij zult dun zijn, nu en voor eeuwig'). Ik heb dat gen niet en ik heb echt wel gezocht maar hij is nergens te vinden. Ik vind het zelfs niet erg als mensen mij een reuzin of een dikkerd noemen (ja joh, wat ze mij soms allemaal noemen! Vraag me dan wel af: als ik al een dikkerd of reuzin ben met maat 42 / 44, hoe zou het dan de rest van mijn iets molligere zusters vergaan?). Demonstratief dunne mensen vinden zichzelf meestal heel sportief, gezond en vol zelfbeheersing. Nu vind ik persoonlijk mensen vol zelfbeheersing vaak heel zure, saaie mensen. Lijkt me bijvoorbeeld helemaal niet leuk om een potje te seksen met iemand vol zelfbeheersing, moet er niet aan denken persoonlijk. Doe mij maar hartstochtelijke overgave aan het lichaam. En wie wil er nu saai en zuur zijn? Bovendien kijken demonstratief dunne mensen heel chagrijnig, vooral als je iets lekkers zit te eten voor hun neus. En dat snap ik ook wel weer hoor. Ze hebben namelijk zin om ook iets te eten. Blij dun zijn is echt wat anders dan demonstratief dun. Daar word je heel ongelukkig van en mensen die zelf ongelukkig zijn willen anderen ook altijd heel graag ongelukkig zien. Vreemd fenomeen. Dat heb je ook met mensen die hun eigen vuurtjes doven. Daar moet je vooruit kijken. Dat zijn naar mijn mening de gevaarlijkste mensen die er zijn, want voor je het goed en wel doorhebt zijn ze ook jouw vuurtje aan het doven. Nou ben ik niet Demonstratief Dik, echt niet. Ik zit niet expres taart te eten zodra ik dunne mensen zie. Ik zit gewoon een beetje van het leven te genieten. Mensen vinden het aanstootgevend dat ik mijn gewicht volstrekt onbelangrijk vind. Soms sta ik heus wel eens voor de spiegel zoals een goede vrouw betaamt me af te vragen of ik ook wat aan de ronde kant ben. Dan denk ik: ja. En verder denk ik dan dus niks. Ik zei het al eerder: ik mis dat gen die dat dan heel erg vind. Ook heb ik geen weegschaal, ik heb mezelf al sinds de vroegere schooldokter niet meer gewogen. Er gebeurt zoveel op de wereld, ik vind het een volstrekt nutteloze activiteit me druk te maken over mijn gewicht, mijn wallen, mijn wimpers, mijn make-up, mijn wat dan ook. Ik vind het al heel mooi dat ik weer kan lopen en dansen en vind persoonlijk dat mijn glimlach toch het mooiste is aan mij, en je glimlach kun je niks aan doen, die kun je niet laten aankomen of afvallen. Demonstratief Dunne mensen schudden niet gewoon rustig nee als ze geen taart willen maar doen het met zoveel bombarie dat alle andere vrouwen zich schuldig gaan voelen als ze toevallig wel taart willen die dag. Ik denk dat ik simpelweg teveel met andere culturen te maken heb gehad. Ik vind dik en dun mooi, maar demonstratief dun, sorry daar krijg je voor mij geen applausje voor, want ik vind echt dat die mensen wat aan hun glimlach moeten gaan doen in plaats van aan hun gewicht. Volstrekt nutteloze update, maar dat vind ik ervan. En Dik Trom is het zekers te weten met me eens. Ik zou nog niet dood gevonden willen worden in dat akelige Dunhove (of hoe dat zure dorp ook maar mag heten in dat prachtige boek om van te smullen)... Stel je eens voor hoe vreselijk een bos zou zijn met allemaal slanke berken of enorme eikenbomen. Je zou vanzelf een hekel gaan krijgen aan al die eikels van een eikenbomen als ze allemaal hetzelfde gewicht zouden hebben. Als we ons niet meer druk maken om zulke onzin zouden we zoveel energie over houden om te glimlachen, te kijken, te flirten, te wuiven, te knipogen. Ik vind het ook dolkomisch dat ik werkelijk een paar keer per week een persoonlijk bericht krijg van iemand die mij 'volgt' op facebook whatever that means en ontdekt dat ik zoveel met vrouwen werk. Het bericht begint altijd ongeveer als volgt: 'Wat prachtig, het werk dat je doet met vrouwen, ik volg je al een tijdje, en dan... gaan ze me proberen over te halen of ik 'mijn vrouwen wil helpen afvallen'. Nee, als je denkt dat ik dat wil, volg je me ten eerste helemaal niet al een tijdje. Ik sta voor vrouwenbevrijding, al op alle gebieden in hun leven en lijf. Ze mogen van mij klein, dun, dik, gebobbeld, mollig, reusachtig, piepklein, etc zijn en wat ik voor hun wens is dat ze zich bevrijden van alle ideeën hoe ze er verdorie uit zouden moeten zien. Ik probeer enkel hun hoofd te laten afvallen zou je kunnen zeggen met alle rotzooi ideeën die daar geplant zijn door Joost mag weten wie allemaal. We hebben werk te doen vrouwen, echt waar! We hebben echt geen tijd voor onnozele dingen als ons gewicht! Schudden met die billen en vieren, dat lekkere lijf en vooral: doe wat aan je gezichtsuitdrukking, het leven wordt echt leuker als je iets minder streng gaat kijken en denken. Holadiee! By Pippa Een heel smakelijke dag verder!