Globetrotter of landrotter!
Zie je het voor je, verre, onbekende, avontuurlijke eilanden, omgeven door woelige, overvloedige golven, vulkanische Godinnen in de vorm van hartstochtelijke vrouwen met bloemen in het haar en vlammende voeten? Helemaal tot je recht komen. In schoonheid, vreugde, kracht en liefde opstaan en voortgaan. Tropische vruchten, exotische klanken, erotiek rond het vuur, stille, serene rust, romantiek tussen de palmboom bladeren, lange, weelderige haren, stromende wateren, heerlijke heuvels, diepe dalen, eindeloze paadjes om op te verdwalen. Je eigen bestemming, je onbewoonde eiland of juist rijkelijk bevolkt, met alle wezens die je lief hebt en graag ziet. Maar om daar te kunnen zijn moet je ook op reis durven gaan. Natte voeten willen krijgen, angsten onder ogen durven komen, je ogen op de verre horizon gericht. Roeispanen, hoge golven, avontuurlijke reizen, aangespannen zeilen, zwemmen en duiken, opvissen en oprichten, samengebalde spieren, meegaan op de stroom. Durven we dat? Willen we ergens zijn of ook ergens komen, ergens heengaan, ergens naartoe gaan. Willen we alleen maar zijn of durven we ook te doen, te gaan, te worden? Zijn we globetrotter of landrotter zoals de piraten ons vroeger in twee soorten indeelden. Bij welke groep willen we horen? Blijven we in ons eigen patroon hangen, in onze eigen comfortzone zitten, starend naar buiten uit het raam naar een wilde horizon en een verre maar prachtige bestemming vol spannende mogelijkheden of gaan we op reis en durven we de woelige wateren van het leven op te gaan en te doorkruisen?
Ik heb ontdekt dat vele mensen wel ergens willen zijn en iets of iemand willen zijn, maar liever niet opstaan van hun lekkere bank. Ze zien iets bij een ander, een wilde glimlach, een schitterende schatering, een glinsterende ziel, een talent, kwaliteit, bepaalde liefde, vrijheid of bezieling die ze zoeken. Ze willen die bezieling ook. Ze willen het zijn: die stralende ster, dat magische kind, die vurige vlammende vrouw, maar durven ze haar ook te worden? Durven we ons eigen proces in te duiken, los van alle overtuigingen die ons veiligheid bieden maar tegelijkertijd klein en op de plek houden? Soms zien we iets bij een ander wat ons doet herinneren, ons diepste hartverlangen. We reiken uit naar die ander, naar een plek of een cursus en proberen dat verre oord in ons te bereiken waar we onze bestemming ervaren. Maar we proberen zo dikwijls iets te worden wat de ander al is. We zien de ander volledig bezield op haar of zijn bestemming, doen waar hij of zij voor gekomen en gemaakt is en willen dat ook. En in plaats van op te staan en de wereld in te gaan als globetrotter, blijven we verlangen en toch achter het raam van onze mogelijkheden schuilen als een landrotter. We durven de oversteek en de uitdaging met ons leven, ons waarachtige leven, niet te wagen. Dus hebben we hoge verwachtingen van onze therapeut, onze partner, onze vrienden, ons huis, ons werk en onze activiteiten. Zij moeten onze bestemming, onze eigen bezieling vervangen. En om die reden is het alsof we de inspiratie die we daar zien en vinden, zelf willen zijn. En dat lukt nooit. Er zal altijd vroeg of laat verwarring en ook teleurstelling optreden. Je kunt niet bezield raken door of via de ander. Natuurlijk kan iets of iemand je inspireren. Maar zelfs dan, eigenlijk alleen als je werkelijk op reis durft te gaan, je eigen woelige wateren durft over te steken naar je eigen vulkanische eiland met tropisch fruit en exotische klanken, vind je werkelijk je eigen inspiratie. Niemand anders kan deze reis voor je ondernemen, niemand anders kan opstaan en de deur door gaan of opendoen. Zelfs niemand anders kan jouw boot varen, niemand kan de duik nemen, de levenslust vinden die voor jou bestemd was. Blijf niet achter je raam verlangend kijken naar hoe anderen hun en misschien zelfs jouw dromen en bestemming leven en vormgeven, maar vang de tocht aan. Verlang er niet alleen naar iets en iemand of ergens te zijn. Maar durf ook te worden, te doen, te gaan, onderweg te zijn, koppie onder te gaan, al is het op de kust te pletter te slaan.
Het is een wilde tocht, een magische reis - en ja er zijn natuurlijk mensen en ervaringen die je inspireren en gidsen - maar niemand kan het roer van je overnemen. Niemand kan jouw zee doorkruisen. Alleen jij! Het is een magische reis om je dromen te vervullen en je bestemming vorm te geven. Soms ben je misschien jaloers of kijk je vol bewondering hoe een ander jouw wensen vervult. Maar alleen jij kan de oversteek wagen. Alleen jij kan de reis maken, alleen jij kan jouw bestemming vormgeven. Als je op reis wilt naar exotische plekken in jezelf en je bezieling en vuur wilt aanwakkeren zit er niets anders op, dan op reis te gaan. Word een globetrotter en durf te worden in plaats van enkel te verlangen iets of iemand te zijn.
Wees een werk in wording en wees er trots op. Al duikelend, struikelend, wankelend en verlangend. Ga, lief mens, ga, ga… Op naar de roaring twenties, YOUR roaring twenties!
