Ik heb last van Body-Positivity: Body shake your body shame!
Het is zo niet 2020 om nog aan serieuze body shame te doen of voortdurend jezelf te willen onthoofden of ontlijven. Het is ook zo onaardig bovendien voor je lichaam, dat zich de hele dag (en zelfs in de nacht als jij lekker ligt te slapen) loopt uit te sloven voor je. Heb je daar wel eens over nagedacht? Hoe onvriendelijk het is?
Heb je een lichaam? Top! Doet je lichaam het? Nog beter? Beweegt je lichaam? Fantastisch!
Nu breekt het moment aan dat je haar kunt versieren dat het een lieve lust is: dat bedoel ik niet alleen letterlijk met kleding of haardracht waar je blij van word, ik bedoel ook met soepele bewegingen, stralende huid, prachtige glimlach, oogverblindende oogopslag, klotsende oksels, krullende tenen, dansende haren, wiebelende dijen, trillende billen, bewegende borsten, stampende voeten. God, the sky is the limit, waar het de versiering en opleuking van je lijf betreft. En de hele omgeving fleurt er van op, niet alleen jij.
En geloof mij maar dat als je al die opgelegde body shame er lekker uit shaket en voor de body-positivity gaat, welke kleur, leeftijd of vorm je ook hebt, je lichaam zich direct bij deze nieuwe revolutie aansluit. Je lijf is zo allemachtig trouw, als je haar de kans geeft. Alsof je lijf er al een eeuw op aan het wachten was. Ze fleurt er direct van op. Voelt lichter, voelt geaarder, voelt eigenwijzer en rebelser, voelt blijer en vrijer.
Ik weet heus ook wel dat het hip en modern is en bovendien vreselijk aangemoedigd wordt door onze westerse samenleving om niet blij met je lijf te zijn, maar het is zo uit de tijd vind ik. Zo ondankbaar, zo ongezellig, zo niet vreugdevol! En het werkt ook ontzettend aanstekelijk, niet zoals een lopend vuurtje maar zoals een vervelend virus. Zodra één vrouw begint te klagen over haar te dikke buik (om maar een populair item te noemen) begint de volgende ook direct ergens over. En voor je het weet is het einde zoek.
Als je daar niet aan meedoet, vinden mensen je eerst helemaal geweldig, dan super bewonderenswaardig en na een tijdje (als je nog steeds niet meedoet) gaan ze je langzaamaan irritant en arrogant vinden, vooral als je jong en mooi bent. Dan lijkt het wel alsof je nog harder aan de klaagzang mee moet doen. Gelukkig ben ik niet meer jong. Dus ik mag dit nu best schrijven vind ik.
Vroeger werden vele vrouwen onthoofd. Letterlijk, door ze aan de strop te hangen als ze vreugdevol, seksueel of wijs waren en figuurlijk door ze niet toe te staan verder te studeren, een land of gebied te regeren of op andere wijze hun hoofd in te zetten. En nu we dat overwonnen hebben en het feminisme heel geslaagd was wat betreft ons hoofd (wat meer) op de kaart te zetten in belangrijke posities, banen en studies, moet ons lijf er weer vanaf.
Nu moet ons lijf het weer ontzien en eraan geloven; eraan gaan is nog beter gezegd!
We mogen nu wel hooggeplaatst en intelligent zijn, maar niet lekker en sensueel in ons lijf zitten. We moeten ons gedragen als een heilige of een hoer, maar niet als een heerlijk wild wereldwijf met wulps lichaam. Dus doen we weer braaf als we zijn mee met de onderdrukking van het blije vrije vrouwelijke lijf. En het verdrietige is, niemand heeft er wat aan! Vrouwen niet, mannen niet, kinderen niet, niemand niet. Alleen de economie vaart er wel bij.
Als we dus in een groep verkondigen dat we niet van onze eigen ronde buikjes houden maar het bij de ander prachtig vinden staan (en alle andere vrouwen eensgezind meeknikken), gelooft niemand je. Niet echt. Ook die knikkende vrouwen niet en mannen ook niet, als ze heel eerlijk zijn. Het zit namelijk zo dat als je je eigen lijf afkeurt het vaak niet echt zo is dat je dat van een ander dat sprekend op het jouwe lijkt ineens wel allemachtig mooi vindt. Het klinkt leuk en het klinkt aanmoedigend, maar het is het niet!
Wat kunnen we eraan doen? De ontlijving tegen gaan. Waar begint dat? In ons eigen lijf natuurlijk! Wanneer? NU! Met wie en waar? Met iedereen en overal. Niet langer in en vanuit ons hoofd leven. Gewoon weigeren mee te werken. Gooi je haren en je nek los en shake your body. Een nieuwe revolutie op gang helpen en niet opgeven. Er breekt een moment aan dat we gewoon met hoofd en lijf, hart, ziel en zaligheid aanwezig mogen, willen, durven, moeten zijn in onze volle kracht en schoonheid.
We hoeven geen rondlopend lichaam meer te zijn dat zich uitslooft voor anderen en enkel zoveel mogelijk kinderen en gerechten baart tijdens de dag en we hoeven ook geen rondwandelend hoofd meer te zijn vol oordelen over ons lijf en de hele dag nadenkend hoe het kan dat we niet zo lekker in ons lijf zitten.
Het is gewoon echt niet aardig en zeker niet gezellig ten opzichte van onszelf en ook niet tegenover anderen. Bovendien willen we toch zeker zorgen voor aanstekelijke vreugdevuurtjes in plaats van besmettelijke virussen?
Als iemand je vraagt: ‘Waar heb jij last van?’ antwoordt dan zonder enige gene en terughoudendheid: ‘Body-Positivity!’
En let dan maar eens op hoe snel we de wereld bevrijd hebben van al die rondwandelende hoofden met eraan vast bungelende, afgekeurde lijven!
We doen lekker niet meer mee: asjemenou-echt-niet-meer.
Body-shake your body shame now! Be proud of your body-positivity!
Doe je mee?
