TROTS OP JE LIJF: een ode aan je lijf!

Een paar weken geleden stond ik model voor Ilana van 'Trots op je Lijf'. Ik had al maanden geleden gereageerd op een oproepje op Instagram: model gezocht voor beeldhouwwerk en nude shoot... Je begrijpt: dat leek mij wel wat. Door mee te werken kon ik voor een zeer betaalbare prijs mooie foto's krijgen en een beeld van mijn lijf laten maken en later kopen. Ik werd gekozen als model.

En het is raar hoe dat werkt als twee heel jonge meiden, in mijn ogen (28 jaar: zo oud als mijn zoon) jou en je lijf kiezen als vijftigjarige om model te staan. Ik weet dat mensen er van alles van vinden: waarom moeten al die vrouwen ineens naakt of halfnaakt op foto's staan, door de wilde natuur rennen en poseren? Omdat het ons boost. Alleen daarom. Lullig he? Een ander antwoord is er niet. Omdat wij als vrouwen veel verschillende vormen, lijven, leeftijden en kleuren voorbij willen zien komen omdat we daardoor weer de liefde voelen voor ons eigen lijf.

Zelfliefde leer je van andere vrouwen en het is geen concept maar het is het belichamen van een vrij en blij lijf dat voluit mag voelen en aanraken, aangeraakt worden en stralen. Het is geen perfect lijf en het is toch perfect met alles erop en eraan en eraf. Het is de kwetsbaarheid van naaktheid die ons raakt bij anderen en onszelf. Het is de kracht die huist in de heupen die ineens blootgelegd wordt. Nee, we doen het doorgaans niet voor mannen, niet voor onze familie en niet omdat het zo hoort en zo keurig is. We doen het om zoals in de Ontembare Vrouw staat 'het blije lichaam en het wilde vlees' te vieren. We doen het om elkaar zachtjes, schreeuwend, ondergronds en luidkeels de liefde te verklaren, met continenten en oceanen ertussenin. Kijk, dit is mijn lijf, dit is mijn ode en trots. Dit heb ik gevoeld en meegemaakt. Ik heb haar vrijgemaakt van zonden en van blikken van schuld en schaamte. En nee, het is 'niet nodig' dat de hele wereld dat ziet.

Het is net zo goed en oké als je je hele lijf bedekt als je daar als vrouw behoefte aan hebt. Het is niet een nieuwe mode. Het is een nieuwe ode! We willen elkaar weer kunnen zien en vieren en elkaars eigenwaarde en zelfliefde herkennen. Dus ja, het is wel een beweging. Een ondergrondse beweging die steeds zichtbaarder wordt. En ja, we willen naakt door het bos rennen en elkaars lichaam beschilderen en een ode brengen aan onze innerlijke trots, de elementen spelend met onze huid. Het maakt vrij op een manier die niet goed uit te leggen is. Het maakt vrij zoals de beeldhouwer, Ilana in dit geval, het lichaam bevrijdt uit de klei, uit de oergrond; uit het landschap zelf komt het trotse lijf tevoorschijn. Uniek en eigen in haar soort. Sensueel, ja, waarom niet? Maar vooral vibrerend, levend, leven gevend en innemend. Plaats en ruimte en visie innemend. Daarom doen we het. Daar heb je je uitleg waarom vrouwen ineens zo nodig naakt en halfnaakt moeten.

We werden altijd, of lange tijd tenminste, al naakt geportretteerd maar meestal als muze van mannen, als muze van erotiek, als muze van de industrie om auto's kopen of wat voor onzin ook. En nu zetten we onszelf af en toe naakt en blozend in the picture for the sake of pleasure only. Choquerend wel. Ik weet het. Voor de lol: for living out loud. Niet voor het geld, niet voor het oog van de man, niet voor de likes, niet voor betutteling, afkeuring, goedkeuring, de ontregeling, de verdeling, de perfectie of wat voor onzin dan ook. Maar voor de vrijheid! En natuurlijk hoef je daar niet aan mee te doen. Nooit! Jij bepaalt. Jij loopt jouw unieke en eigen route. Het betekent niet en nooit dat je minder vrij bent als je volledig bedekt bent. Wat een onzin. Iedereen viert haar vrijheid op haar manier. En daar, lieve mensen, heeft de wereld niets over te zeggen. En dat is de boodschap.

Het was een heel bijzondere ervaring om twee dagen lang met twee wandelstokken ter ondersteuning te poseren voor zo ongeveer de leukste, gezelligste jonge vrouw van het noorden van Nederland. Je ontdekt ook van alles: 'Je ruggengraat kronkelt.' Hmm. Eerst dacht ik nog: leuk, mijn kundalini kronkelt van plezier. Past helemaal bij al het werk dat ik doe en de trainingen die ik geef. Tot ik in de avond in mijn bed lag en dacht: misschien heb ik wel gewoon een scheve ruggengraat en heb ik daarom zo vaak en zoveel pijn in mijn rug. Misschien even laten uitzoeken? Dus ja, er komen ook heel praktische inzichten aan te pas, bij dit proces. Maar vooral heel veel trots.

Ik ben niet een vrouw met body shame of veel gene op dit vlak. Mijn gene zit ergens anders. Het boeit mij ook niet of ik dunner of dikker ben, ouder of jonger, voller of slanker, of Joost mag weten wat-ter. Ik had ook niet het gevoel dat ik geboost zou moeten worden in zelfliefde of trots op mijn lijf. Dat was ik al namelijk!

Maar wat schetste mijn verbazing, het gáf me daar toch een boost! Ik keek naar wat er onder de handen van Ilana ontstond als beeld van mijn eigen lijf en was verbijsterd. Wat een kracht! Wat een rondingen, wat een bedding, wat een 'force of nature' echt. Dit is mijn lijf! Dit is wat het allemaal doorstaan en meegemaakt heeft, damnnnn holymoly, wat een power. Ik kan het nu bekijken, neerzetten, voelen, aanraken, eren, de eer geven die het toekomt.

Ja, ik was volledig vervuld met trots toen ik het eindresultaat zag! terwijl het nog gebakken en geglazuurd moet worden (dus nog niet eens af is). En daar schaam ik me niet voor. Schaamte is zo ontzettend niet 2022!

En dan is het proces ook nog eens supertof en gezellig. De gesprekken, het gelach, de kwetsbaarheid, de eerlijkheid, de openheid, de high tea, alles...

Ja, ik ben een beetje verliefd geworden op Ilana en op mijn eigen oerkracht. Mijn super sterke rug, mijn bollige buikje die als een ronding over mijn buikspieren ligt, mijn volle borsten, mijn ruggengraat, schots en scheef die toch zo allemachtig sodeju veel heeft gedragen. Mijn omhoog wippende billen die zoveel Afrikaans gedanst hebben, mijn navel, zo diep dat je er kruidenwijn in kunt schenken en drinken. Nee, we doen dit voor onszelf en elkaar. We bevrijden ons lijf, vrouw voor vrouw, tot we het oer landschap van de aarde terugveroverd hebben en de wereld kunnen terugdringen met zijn gesmeek, zijn gebeden, verboden, geboden en getrek en geduw. We zijn van onszelf. We zijn uit de klei getrokken, van aarde gemaakt. Vol trots leren we andere vrouwen hun lijf volledig te bewonen, we brengen een ode aan onszelf en elkaar.

En omdat het zo allemachtig leuk was met Ilana, hebben we besloten samen te gaan werken. Jeej!

Onze eerste samenwerking vindt plaats op 18 februari aanstaande.

Overdag ga je onder leiding van Ilana en haar deskundigheid je eigen beeld maken en boetseren aan de hand van oefeningen ten aanzien van jouw lijf. Als je vier uur lang geboetseerd hebt met een lekker thee en taart tussendoor, word je opgewacht met een zalig diner. Daarna en na wat kort uitbuiken duiken we de hele avond in the art of tease met mij, Pippa, met als thema: een ode aan je lijf.

En dat niet alleen: je word achteraf getrakteerd op je eigen prachtige, afgebakken en geglazuurde beeld, je eigen kaart met een persoonlijke ode aan jouw lijf, geschreven door mij!

Alle bijzonderheden van de dag zelf op 18 februari komen binnenkort online en dan kun je ook snel je plek boeken. Een ode aan je lijf! En voor minder gaan we niet. We keep you posted...

It is a once in a lifetime experience, zelfs voor mij terwijl ik al trots op mijn lijf was en geen body shame had. Kun je nagaan wat het voor je gaat doen als je dit nog niet voldoende bezit. Waarom, waarom zou je dit doen of willen of zo'n beeld in huis willen hebben?

Sst, niet verder vertellen: we doen het om de aarde te veroveren (heroveren)! Niet de wereld, die redt zich wel (of niet!) maar om de aarde te bewonen en jouw lijf (je blije lichaam en je wilde vlees) opnieuw te vieren en te verbinden met alles wat je doet en wie je bent! En dit is een van de vele wegen die je kunt bewandelen. Als het je roept, let us know! Beperkt aantal plaatsen beschikbaar.

Dank je wel Ilana voor deze geweldige ontmoeting en het prachtige beeld en het fantastische en uitdagende proces ernaartoe. Dank je wel Maja voor de prachtige fotoshoot en jullie prachtige opmerkingen en aanmoediging. De supporter wil soms ook even toegejuicht worden!