Wat mij stoort, wat mij het meeste stoort in deze tijd...

Ja, er stoort ook mij heus wel eens iets hoe optimistisch ik ook ben van aard. Ik spreek mij al heel lang niet uit hierover. Niet echt. Soms een klein beetje. Het borrelde en sudderde in mij maar het raakte maar niet aan de kook. En voor schrijfsels en blogs heb ik kook en vuur en bubbels nodig. Dan vloeit het makkelijker. Anders komt het er als een halfbakken ei of een half gaar ei uit (nog erger). Dan was de tijd nog niet rijp. Mensen die wel en mensen die niet geprikt zijn vinden mij laf dat ik me niet stelliger uitspreek. Ik vind dat bedachtzaam. Zo vinden we allemaal wat en eigenlijk verandert onze mening niet veel aan de wereld is mijn ervaring. Maar nu spreek ik me toch eens over een aantal zaken uit die mij persoonlijk opvallen. Je hoeft het natuurlijk niet met me eens te zijn en dan kunnen we wat mij betreft gewoon vrienden blijven. Vooral als je een beetje humor hebt, want dat verdient nu eenmaal mijn persoonlijke voorkeur, kan er ook niets aan doen.

Eens kijken of het nu lang genoeg op het vuur heeft gestaan. Ik ben niet gev*ccineerd maar ben ook niet erg fanatiek voor of tegen. Ik ben allemachtig verbaasd hoe zoveel mensen het vanaf dag 1 met een volslagen nieuwe ziekte zo zeker wisten allemaal en daarbij hun eigen bewijsmateriaal verzamel(d)en. Ook ben ik verbaasd dat dezelfde mensen die in het begin heel fanatiek: ‘Stay home, it could save lives’ op hun facebook profiel hadden staan (als een gebod voor anderen) nu alleen nog maar anderen uitschelden met een mondkapje op. Ik begrijp niet waarom iemand geen mondkapje op mag doen, ik begreep ook al niet waarom een vrouw geen hoofddoek of hijab zou mogen dragen. Maar ik snap net zo goed niet dat je anderen het niet gunt om zonder bedekking de straat op te gaan. Ik ben verbaasd dat mensen die waarschuwen voor kuddegedrag en angstzaaierij zelf ook met angstzaaierij zieltjes winnen door steeds maar erop te hameren hoe slecht dit allemaal gaat aflopen. Brengers van de onheilsboodschap heb ik nooit vertrouwd zal ik heel eerlijk zeggen aan welke kant van de pro of anti lijn van wat dan ook ze staan.

Het allemaal zo zeker weten vind ik ook verdacht en anderen dom noemen die iets anders zien vind ik nogal dom. Massaal de straat opgaan als je een visie hebt die je wilt delen vind ik mooi, vooral als je laat horen wat je wel wilt. Ja, dat draagt bij. Protesteren tegen wat je niet wilt kan ook nuttig zijn. Absoluut. Het is alleen mijn ding niet zo. Als ik niet alles gelezen heb ergens over dan weet ik ook niets zeker. Als ik het niet zelf ervaren heb, heb ik er meestal geen mening over. Ooit was de no mind en mindfulness beweging zo populair. Ik vermoed dat die beweging failliet is gegaan in deze tijd?

Ik geloof alles en ik geloof niets, ik weet dingen zeker voor mezelf maar nooit voor een ander. Hoe kan ik iets zeker weten voor een ander? Heb ik een handboekje voor die ander gekregen? Heb ik een uitgebreid verslag van het universum ontvangen over zijn of haar levenspad? Nee. Maar wat ik niet begrijp is waarom medische paspoorten discriminatie zijn en gewone paspoorten niet. Wat ik niet begrijp is waarom wij ons zeer verongelijkt en buitengesloten moeten voelen terwijl we de vluchtelingen aan de poort van Europa naar de tering laten gaan in de kou, de regen, in een tent tussen de ratten. Al jaren en nog eens jaren! En dat hebben we allemaal WEL geweten. Als wij al zo woedend worden dat we even niet naar een restaurant of een theater kunnen, hoe kunnen we ons dan neerleggen bij zo’n grote humanitaire ramp aan de grenzen van ons westerse (ge)weten? Hoe kunnen we zeggen dat dit de grootste wake-up call en humanitaire crisis is terwijl er al duizenden jaren en honderden eeuwen kinderen verkracht worden, vrouwen onveilig zijn, kinderen dood gaan van de honger, massaal en met z’n allen tegelijk? Hoe kunnen we vechten voor vrijheid als we dat niet gedaan hebben toen het ging om de vrijheid van anderen?

‘Er gebeurt nu iets zo engs! Dit is nog nooit eerder gebeurd. Heb je het niet door dan?’

Nou, ik wil niet arrogant doen, maar toen jij lekker in je restaurant zat te slapen, ehm eten, was ik al wakker. Ik werd niet pas wakker toen ik zelf de lul was. Manipulatie, dwang, mensen tegen elkaar opzetten, ze vrijheden benemen en als puntenspel weer teruggeven als ze brave burgers zijn? Zo is iedere kolonie ontstaan. Zo zijn alle machtspelletjes begonnen, zo zijn alle dieren en oervolkeren uitgeroeid. Wat er nu gebeurt, wat is daar nu ineens in Godsnaam zo wereldschokkend en nieuw aan, behalve dat het altijd om buitensluiten ging? Ik ben al zo lang wakker, dat ik minder hard roep omdat ik toe ben aan een lange en eeuwige winterslaap. Ik vind de wereld en haar strijdspel dood en doodvermoeiend.

Wat je raakt is dat het nu jou persoonlijk raakt. That’s it. Ik weet dat dit bout klinkt. Maar dat is het enige revolutionaire aan deze propaganda en deze hele campagne van ‘wij besluiten wat jij met je lichaam moet doen en anders ben je een egoïst en outcast’. Natuurlijk weet iedere goedzak dat deze campagne niet klopt. Iets doen met je lijf wat schadelijk kan zijn (we weten het nog niet) kan nooit een goed idee zijn voor de gezondheid van de ander. Dat slaat simpelweg nergens op. Dat is geen verantwoordelijkheidsgevoel dat ons aangepraat wordt. Nee, dat is schuld en schaamte. Dat deed de kerk al eeuwen. Weet je nog? Nothing new here. Mensen die wel zich laten v*ccineren dom noemen of volgzaam is ongelofelijk pretentieus. Hoe weet jij wat zijn of haar reden is? Misschien weet die persoon niet precies wat er in die prik zit en wat het effect zal zijn, maar als we eerlijk zijn weten we dat toch ook niet met wifi, met straling, met bepaald voedsel, met andere medicatie? Natuurlijk heeft het v*ccin bijwerkingen! Heb je ooit medicatie geslikt zonder ellendige bijwerkingen die soms nog erger zijn dan de ziekte zelf? Ik niet. En ik moest aardig wat medicatie slikken toen ik zo doodziek was! Dus ik kan het weten. Misschien ben je nooit ziek geweest? En vind je daarom dat er geen bijwerkingen moeten zijn? Ik weet niet of dit v*ccin verschrikkelijk slechter dan slecht en van de duivel zelf is. Hoe kan ik dat weten? Ik heb hem niet gemaakt en niet genomen (dus niet zelf ervaren). Maar anderen dit aanpraten die er een of twee of drie genomen hebben is angst inboezemen. En ik houd daar simpelweg echt niet van. Niets is goed of slecht van zichzelf, maar als we die betekenis eraan koppelen voor anderen dan kan het alsnog misschien zijn vernietigende werk gaan doen. Waarom zou je dat willen voor een ander. En waarom zouden de wel geprikten de niet geprikten ziektes toewensen of minder medische hulp? Willen zij zelf ook minder medische hulp als ze roken of drinken?

Het v*ccin voelt voor mij niet goed, daarom neem ik hem niet. Weet ik dat zeker? Nee. Zo voelt het voor mij. Waarom? Vooral vanwege de dwang die erachter zit. Als iets met zoveel drang en dwang en geld door onze strot geduwd wordt vertrouw ik het nooit, of het nu een bustier, een bepaald dieet of een bepaalde prik is. Dat boeit mij niet. Mensen tegen elkaar uitspelen is een oud, oud spel van macht. Het staat zelfs als een van de grondregels in de handboeken van macht. Daarvoor vallen, aan welke kant van de pro of anti lijn je ook staat, dat maakt van jou een kuddedier. En er is niets mis met kuddedieren, meestal zijn ze vegetariër dus best wel vredelievend zou je kunnen zeggen. Mensen beweren in deze tijd ineens allemaal leeuwen te zijn. Ik persoonlijk ken maar heel weinig leeuwmensen. Die echt vechten en doden en aanvallen en beschermen. De mens is vooral een kuddedier. Ook de complotdenkers. Ook de volgers die alles opvolgen wat een of andere meneer met rare schoenen en grote ogen roept. Als je steeds gelijkgestemden zoekt zoals dat tegenwoordig heet, ben je een kuddedier. Dat geeft nogmaals niks. Kuddedieren zijn lief en eten gras. Als leeuw zijnde heb je geen volgelingen, groepen of gelijkgestemden nodig. Sterker nog, je zou ze verbannen uit je territorium. En het lijkt me niet voor niks dat juist de mens zoveel kuddedieren om zich heen verzamelt heeft en zo weinig wilde dieren in leven heeft gehouden, vooral in het armzalige westen. We zijn als de dood voor alle ‘niet-kuddedieren’.

Het is populairder als je vecht voor je eigen vrijheid dan voor de vrijheid en veiligheid van anderen, ver weg, van een ander land of een ander geloof of cultuur. En ik vind het helemaal prima dat je voor jezelf en je eigen kinderen vecht, ieder wezen doet dat, het is niet meer dan een instinct. Een goed instinct. Maar een vrijheidsstrijder is voor mij toch echt een eretitel. Die verdien je in mijn ogen alleen als jijzelf evenveel veiligheid en vrijheid verdient als een ander, overal ter wereld! Als jouw levensstijl niet ten koste gaat van de levensstijl van die ander. Als jij ook je grenzen durft te openen als het jou persoonlijk niets oplevert. Ja, dan. Ik zie dit niet als een grote existentiële crisis. Ik vind dat heel moeilijk om het zo te zien, terwijl ik warm onderdak heb, een computer waar ik dit aan schrijf, warme voeten, eten in de koelkast, een lijf dat danst en een bed op 1 meter afstand waarop ik kan uitrusten. Sorry dat ik dat niet als de grootste wake-up call van de laatste paar eeuwen zie. Ik vind mijzelf niet zielig. Ik gun het de anderen die wel overal naar binnen mogen van harte. Ik vergelijk mij met mensen die helemaal nergens naar binnen mogen (en die zijn overal om je heen, als je goed kijkt, ja bij jou op de hoek van de straat zelfs ook) en zie hoe goed ik het heb. Hoe ongelofelijk bevoorrecht ik ben. Ik zou niet eisen van de mensen die wel overal naar binnen mogen dat ze mij zielig vinden als ik buiten moet blijven staan. Waarom zou ik vinden dat ze ineens discrimineren terwijl ik zelf nooit de straat op ben gegaan tegen het bestaan van paspoorten wat hele bevolkingsgroepen uitsluit van voldoende voedsel. Ik zou simpelweg niet durven om zo hard moord en brand te gaan schreeuwen terwijl ik als onderdeel van het rijke westen meedoe aan een uitbuitingsmaatschappij, ook als ik dat niet wil en me er dood voor schaam. Ik leef hier dus ben ik medeverantwoordelijk hoe naar ik dat ook vind.

Ik snap oprecht dat sommige mensen die altijd gediscrimineerd werden het momenteel vermakelijk vinden dat al die rijke, witte westerlingen zonder prik ineens buiten moeten blijven in de kou terwijl hun spreekwoordelijke Marokkaanse broeder met hoodie en afzakbroek naar binnen mag en welkom geheten wordt vanwege die QR code. Ik snap niet waarom een QR code erger is dan een paspoort, een identiteitskaart of een huidskleur waarop gekeurd wordt. Het enige verschil is dat ze nu ook ‘het eigen volk’ kolonialiseren. We zijn nu zelf de lul. En ik denk persoonlijk niet dat dat erg slim is van ze. Wij waren en voelden ons het bevoorrechte volk, het favoriete volk van God dat alles goed voor elkaar had en die gaan het echt niet pikken als ze buitengesloten worden, al deden ze daar zelf nog zo hard aan mee eerder. Ja, ik denk dat er nu veel mensen wakker worden vanwege het machtsspel dat gespeeld wordt, maar het spel duurt al zo lang dat het best een beetje vreemd is dat je het nu pas doorhebt. Ik vind dat mensen dat ook wel eens toe mogen geven. Dat ze nu pas verontwaardiging voelen en niet al een paar eeuwen terug. Soms denk ik wel eens dat we dat een klein beetje verdient hebben. Sst niet doorvertellen aan de boze mensen. Karma is a bitch, weet je wel? Of is ze je vriend eigenlijk? Iedere zogenaamd hoge (oftewel duistere) beschaving is vroeg of laat gevallen en zo zal deze uitbuitingsmaatschappij ook vallen. Hoera, laat haar maar lekker aan scherven gaan.

En wat ik hoop? Dat scherven dan geluk brengen (voor iedereen!) en dat we dan de scherven uit onze ogen wrijven en zien hoe een zot spel we met elkaar speelden waarin de een meer waard was of meer wakker was dan een ander. Het boeit allemaal totaal niet zolang je anderen en jezelf in de eigen waarde kunt laten. En zo sta ik er onder andere in. Als kind wilde ik al niet naar de tv kijken of het acht uur journaal. De lichaamstaal sprak zo ontzettend tegen wat de mond zei. Ik vond het toen al één grote poppenkast die er gespeeld werd. Ik heb dat volwassen machtsspel nooit, maar dan ook nooit vertrouwd. Ik was een van de weinige kinderen die antwoordde op de vraag: ‘Wat wil je later worden als je groot bent”, ‘Ik wil liever niet groot worden, maar zo blijven als nu.’

Heb ik mij ook eens lekker uitgesproken. Als je wakker wordt, schreeuw dan niet direct zo hard, er zijn heel veel mensen toe aan een dutje op deze wereld. Ze hebben hard geschreeuwd en veel wakker gelegen. Kijk eens rustig om je heen. Als je nog ligt te slapen, wat ze daar ook maar precies mee bedoelen, houd dan ook eens op met schreeuwen en zeker weten. Lees je eens goed in, leef je ook eens goed in. Hoe kun je ooit voor een ander weten wat goed voor die persoon is? Nooit. En niemand. En ja, daar, beste mensen, ben ik heel stellig in. Zelfbeschikking en zelfrecht. Altijd. En daar is nooit iets egoïstisch of verkeerd aan. Je kunt nog steeds heel goed voor anderen zorgen als je ook voor jezelf zorgt. Het een sluit het ander absoluut niet uit. Sterker nog, misschien, heel misschien, vullen ze elkaar wel perfect aan.

Laat het morgen vrede in onze hoofden, harten en lijven zijn. Dat lijkt mij pas fijn.